Er moest immers steeds naar meerderheden
binnen de raad worden gezocht wat inbreng van fracties nodig maakte. Een unieke
werkwijze die zelfs landelijk aandacht kreeg. De VVD heeft deze werkwijze als
bijzonder nuttig ervaren. Je hoeft immers niet in een college vertegenwoordigd
te zijn om toch je inbreng te kunnen hebben.
In de verkiezingscampagne van 2018 is deze
werkwijze door alle partijen als succesvol bestempeld. Het is daarom
onbegrijpelijk dat, nadat het CDA, DGG, DPM en Groen Links bekend maakten dat
zij het college wilde gaan vormen, een geplande vergadering om tot een raadsbreed
programma te komen door de beoogde coalitie werd geannuleerd.
Geen inbreng van fracties dus maar terug naar
de achterkamers van de periode 2004-2016. De proef van 2016 is klaarblijkelijk
toch niet bevallen. De proef had natuurlijk ook nadelen: besluitvorming duurde
wat langer door het noodzakelijk overleg met alle partijen. Ambtenaren en college
zullen daar wel eens grijze haren van hebben gekregen. Maar is dat reden om de
proef naar de prullenbak te verwijzen ? Vooral het democratische overleg kreeg
een boost. De raad had het gevoel mee te tellen. Deze democratische winst is
belangrijker dan de snelheid van besluitvorming. Het terugfluiten van een
college zoals bij Aldi wordt nagenoeg onmogelijk.
We zijn nu terug bij af. We gaan weer dichtgetimmerde voorstellen krijgen van de coalitie. Oppositie krijgt geen gelegenheid vooraf aan de plannen mee te werken en er invloed op te hebben. De oppositie kan weer gaan tekenen bij het kruisje. Dat zal ergernis geven en vooral het gevoel buiten te zijn gesloten. Dat is slecht voor de verhoudingen in de raad.
